امکان یا امتناع بومی سازی علوم انسانی

سرمقاله برنامه نخست :

اگر این واقعیت را بپذیریم که برخلاف تصور عامه که پیشرفت جوامع را در پیوند با رشد صنعت و فناوریها می بییند زیربنای توسعه و پیشرفت هر کشوری پیوند عمیق و بنیادینی با پویایی و سرزندگی علوم انسانی دارد. زیرا علوم انسانی اعم از فلسفه و جامعه شناسی و علوم سیاسی و روان شناسی و مدیریت و…چارچوبهای حرکت عمومی جامعه را به سوی اهداف و چشم انداز های معین و مشخص ترسیم می کنند و بین مولفه های متعدد قدرت ملی هم افزایی ایجاد می کنند. از این رو امروزه در جهان بین رونق و سرامدی رشته های علوم انسانی در کشورهای مختلف و قدرت و اعتبار بین المللی انها رابطه مستقیمی وجود دارد . اما یکی از موضوعات مهم و محل بحث درباره علوم انسانی امکان یا امتناع بومی سازی علوم انسانی است ؟ در این خصوص باید به چند پرسش اصلی پاسخ داد . نخست اینکه وقتی سخن از بومی سازی می کنیم بحث ما ناظر به مبانی علم و روشهای علمی است یا جنبه های کاربردی علوم انسانی مد نظر است ؟  فواید و مزایا و در عین حال مضرات و معایب و اسیب های طرح مساله بومی سازی علوم انسانی چیست ؟ و اخر اینکه ایا در بومی سازی علوم انسانی اولویت و تقدمی در رشته های اصلی وجود دارد یا خیر؟

در برنامه زاویه در چند هفته پیش رو با حضور صاحب نظران ارجمند در این خصوص گفتگو خواهیم کرد .میهمانان جمعه  شب یکم مرداد ماه اقایان دکتر گلشنی و دکتر خاکبان هستند.

پی نوشت : برنامه زاویه این هفته استثنائا جمعه پخش می شود ولی از هفته اینده همان چهارشنبه ها ساعت ۹ از شبکه ۴ پخش خواهد شد

سرمقاله برنامه دوم :

ادامه گفتگو درباره بومی ضرورت یا امتناع بومی سازی علوم انسانی در ایران

در برنامه گذشته با حضور دکتر گلشنی و دکتر خاکبان گفتگو درباره ضرورت یا امتناع بومی سازی علوم انسانی در ایران را اغاز کردیم .محور مشترک بحث در این گفتگو این بود که اولا همه علوم حتی علوم طبیعی نیز متاثر از جهان بینی ها و باورهای پیشینی و ضرورتهای فرهنگی و جغرافیایی هستند و به عبارتی بوم زاد می باشند ثانیا برای کاربردی سازی علوم انسانی چاره ای جز پرسشهای بومی و درونی در سطح  نظری و طرح نیازهای بومی و داخلی در سطح عملی نداریم . همچنین با نقد بنیادین به تعاریف پوزیتویستی از علم و منحصر نمودن علم به محسوسات تاکید شد که علم می تواند حوزه معارف دینی و فلسفی و عرفانی را نیز در برگیرد .اما با وجود تاکید بر گزاره های فوق همچنان این پرسش مهم مطرح است که چرا تصور می شود فقط علم است که از حقیقت  و واقعیت برخوردار است که ناچار برای دفاع از حقانیت دیگر معارف تلاش داریم انها را نیز در زیر مجموعه علم قرار دهیم ؟ همچنین اگر علم چنین دایره وسیعی از معارف را در بر می گیرد پس فرق علم و ضد علم چیست ؟ و چگونه می تواند محدوده علم را از غیر علم تعریف کرد ؟ در برنامه امشب زاویه ضمن پاسخ به این پرسشها سعی می کنیم به برخی ابهامات در خصوص موضوع بومی سازی علوم انسانی پاسخ دهیم .

سوال پیامکی برنامه نیز عبارت است از :

بومی سازی در کدام شاخه از علوم ضروری است ؟

• علوم انسانی ۲- علوم طبیعی ۳- هیچکدام