چرا برخی در بحران کرونا در برابر منافع عمومی سرکشی و طغیان می کنند؟ چاره چیست ؟
امیردبیری مهر
انتقاد وتنبه و حتی تمسخر افرادی که به توصیه های بهداشتی درباره کرونا توجه نمی کنند و به سفرو میهمانی می روند و‌بدون ملاحظه معاشرت می کنندو علنا و بی شرمانه با جان دیگران بازی می کنند بیش از این فایده ای ندارد زیرا این ابلهان را در حماقت شان جری تر و گستاخ تر می کند چنانچه در فیلمی جانداری به خبرنگار صداوسیما حمله می کند و می گوید به کسی ربطی ندارد من مسافرت می روم !!!اما ضروری است ریشه های این طغیان اجتماعی و سرکشی مدنی را بشناسیم و برای رفع ان فکر و اندیشه کنیم زیرا تردید نکنیم همانطور که بیل گیتس پیش بینی کرده در اینده بشریت با این دست معضلات دست به گریبان خواهند بود.بنا براین می توان مهمترین عوامل این سرپیچی را بر شمرد :
۱- بخشی از جامعه ایرانی به دلایل تاریخی و تبار و ریشه عشیره ای و قومی و عدم تربیت مدنی و اموزش شهروندی اصالتا قانون گریز ، نظم ناپذیر و مایل به هنجار شکنی و عرف ستیزی هستند که مصادیق ان بسیار است و تکرار ان در اینجا ضرورتی ندارد در ماجرای کرونا هم این جماعت و انبوهه ( به عمد از کاربرد کلمه جامعه خودداری می کنم) اساسا اگر صدبار بمیرند و زنده شوند نمی توانند بفهمند که قطع زنجیره ارتباطی با قرنطینه خانگی یعنی چه ؟ و در نهایت رعایت آن به نفع خودشان و دیگران و جامعه خواهد بود. اینان نه برای خود شخصیتی و نه برای جان خودشان اهمیتی قایل هستند ونه برای دیگران ، از قضا از هنجارشکنی به شکل غریزی و حیوانی لذت عمیقی می برند مانند ان جماعتی که با عبور از موانع راهداری در جاده چالوس شیهه ی شادی می کشیدند.
۲- دلیل بعدی بی اعتمادی ریشه دار بخشی از مردم به دولت و حکومت و صادق و راستگو ندانستن سیاست مداران و مدیران ارشد کشور است از این رو نه امار و ارقام انها را باور می کنند نه هشدارها و نهیب ها و درخواست های انان را و متاسفانه در مواقعی دروغگویی ، چند رویی و شارلاتانیزم حکومتی به این باور دامن زده است .در کرونا هم اینان هنوز به دنبال رد پای عوامل و دلایل ناشناخته هستند و نمی توانند هشدارها را باور کنند.
اما راه حل :
اولا در دراز مدت باید اموزش عمومی را جدی گرفت و ریشه های طغیان گری اجتماعی و سرکشی مدنی را در نسل بعد از بین برد اب از سر برخی نسل ها گذشته اما باید روی اموزش کودکان و‌نوجوانان کار کرد تا مفهوم حقوق ، جامعه ، ملت ، کشور، قانون و همبستگی و سرمایه اجتماعی را بفهمند و سیاست مداران و مدیرانی بر کشور حاکم شوند که کشور را به مثابه کشتی واحدی بدانند که نفع و ضرر مردم و‌حاکمان یکسان باشد و سفره و سرنوشت حکام
از مردم جدا تعریف نشود
دوما در مواقعی مثل بحران کرونا جای اموزش و درخواست و‌خواهش و التماس نیست حکومت باید در صیانت از منافع جامعه و سلامت عمومی مقتدرانه و کاملا جدی برخورد کند . اینکه همه انتظارداشتند قم قرنطینه می شد از این بابت است که متاسفانه نشد
امروز در ازاد ترین کشورهای جهان سخت ترین مقررات اعمال می شود و البته کار درستی است که باید به موقع انجام شود . ایران برای انکه به جامعه ایرانی و دولت ملی تبدیل شود سالها به اموزش و‌تمرین و نقد و مطالعه نیاز دارد اما نقطه اغاز آن اقتدار و اعمال قانون با جدیت هر چه بیشتر است تا سرکشان بدانند زندگی در شهر و جهان جدید بدون تن دادن به محدویت ها ورعایت حقوق دیگران اساسا قابل تصور نیست و مدیران و مسئولان نالایق هم بدانند حکمرانی نه تنها اشتغال برای رزق نیست بلکه مسئولیتی است سترگ و نیازمند تخصص و تجربه و دانش فراوان .
@amirdabirimehr
