اگر از دیدن این فیلم جان بدهیم رواست
فرزندم :
تو تنها نیستی که فرق برخی چیزها را نمیدانی و تجربه نکردی …نوجوان دیگری را به یاد دارم که وقتی به او گفته شد مهمترین ارزویت چیست گفت نمی دانم ارزو چیست ؟!!
در فقر تو و او و اینکه امکان تجربه شیرین کودکی را نداشتید و صورت نازنین تو زخم و کبود شده همه ما به اصطلاح هوطنان تو یا فراتر از وطن همه انسانها مقصر هستیم .
آن تاجر محتکر ؛
این کاسب گرانفروش ؛
این مغازه دار کم فروش ؛
آن پزشک کم سواد و سودجو؛
آن پلیس ترسو ؛
این دزد نامرد؛
مدیران نالایق که مصادری را که در ان تخصص ندارند غصب و تصاحب کردند
سیاستمدارانی که شعور تشخیص اولویت های کشور را ندارند و نمی دانند منافع ملی چیست ؛ان روشنفکر بیگانه از دردهای ملت که غرق دربلغور کردن اندیشه های نامربوط وارداتی است ؛
این روحانی که بجای تبیین درست معارف دینی و اسمانی به موتور تولید خرافات در منابر در تبدیل شده ؛
ان روزنامه نگار مزدور که برای پر کردن انبان حقیرش فقط به معامله حقیقت و‌مصلحت به نفع دروغ و تحریف می اندیشد ؛
ان قاضی ای که رشوه می گیرد
ان مامور امنیتی و اطلاعاتی که پرونده سازی را معادل امنیت سازی می داند
ان جاسوس حقیر که امنیت و منافع ملی را به دو ارزن منافع شخصی می فروشد
ان شهروندی که ته سیگار و زباله ازماشین به بیرون پرتاب می کند
ان قاچاقچی بی وجدان چوب که کمر بر نابودی جنگلها بسته
ان جانور بی رحم که حیوان ازاری می کند
ان راننده تازه به دوران رسیده ای که با خودروی خود برای جبران حقارتهای درونی در خیابان فخر می فروشد و حرکات پر خطر می کند
ان شهروندی که برای حقوق دیگران ذره ای احترام قایل نیست و …
همه و همه مقصریم فقط میزان و مقدار تقصیرمان متفاوت است …و البته همه ما باید برای این مظلومیت و فقر و محرومیت تقاص بدهیم که البته داریم تقاص می دهیم وقتی همه از صبح تا شب می دوند و هیچ کس از وضع خود راضی نیست . همه در خوابیم و خواب ما کابوس دیگران است . هنوز ملت نشدیم سرنوشت مشترک نداریم در میان جمع اما برای خودمان زندگی می کنیم و در کلام و رفتار روزمره همه ما این ذهنیت جاری است .اینگونه است که وطن بی صاحب است و فرزندان وطن یتیم
