کژتابی های زبانی و سیالیت واژگان در مسأله حجاب ؛ مانع ارتباط اثرگذار در جامعه
![](https://www.dabirimehr.ir/wp-content/uploads/2023/08/download.jpg)
شاید کمی عجیب به نظر برسد اما منشا بسیاری از اختلافات در جامعه ما درباره موضوعات مختلف از جمله همین مساله روز یعنی حجاب کژتابی های زبانی و سیالیت واژگان است.
از نظر تئوریک بطور کلی تلقی و برداشت های یکسانی از واژه ها وجود ندارد. نهادهایی مانند محیط رشد و پرورش ، تجربه زیسته ، سفر و تعامل و ارتباطات ، نوع زبان و همچنین میزان دانش و شعور اجتماعی در شکل گیری این تلقی ها و برداشتها نقش مهمی ایفا می کنند. ایهام و استعاره و کنایه و اشاره و دیگر صناعات ادبی در این فضا شکل می گیرند.
برای مثال به اظهار نظرهایی که این روزها درباره حجاب می شود و واژگانی که در ارتباط با ان ازجانب موافقان و مخالفان حجاب اجباری و اختیاری بکار می رود دقت کنید…. برخی از انها عبارتند از:
برهنگی ، عریانی، کشف عورت ، لختی گری، عفاف، حیا، حجاب، چادر، روسری، پوشش، غیرت ، آزادی ، تنانگی، بدن ، سکس، ولنگاری ، اختلاط ، فحشاو …..
همه این واژگان درباره واقعیتی بکار می رود که عبارت است از نداشتن روسری . همانطور که می بینید این پدیده لزوما هیچ ارتباطی با این واژه ها ندارد و مصادیق عبارت بالا دلالت بر واقعیت های دیگری دارد .یعنی در جامعه ایرانی ما با پدیده ای به نام برهنگی و عریانی و کشف عورت و لختی گری بعنوان یک مساله محل اختلاف مواجه نیستیم و عرف اجتماعی تکلیف انها را قبل از شرع و قانون مشخص کرده است.
غیر از کسانی که عامدانه و آگاهانه و در چارچوب عملیات روانی از این واژگان برای تحریک و تخفیف بخشی از جامعه استفاده می کنند فردی که نبود روسری با عنوان برهنگی و عریانی نام می برد از نظر فرهنگی و شعور عمومی قابل ترحم است زیرا از فقر واژگانی و بی سوادی فرهنگی رنج می برد و نمی تواند تعریف مشخصی از برهنگی ارایه دهد و تفاوت ان را با بی حجابی و شل حجابی توضیح دهد.
بنابر این ضروری است قبل از هر گفتگویی منظور و ادراکمان را از واژه های مرتبط با گفتمان حجاب را روشن کنیم .
بویژه مدیران و مسوولان باید در بکار گیری واژگان بجای تقلید و تبعیت از کهن الگوهای خانوادگی و قومی و قبیله ای خود که بر اختلافات و تنازعات می افزاید به دانش متعارف اجتماعی توجه کنند و اگر احیانا از دانش کافی برخوردار نیستند از دانشوران و استادان و پژوهشگران مشورت بگیرند تا کمتر به چاه کژتابی های زبانی سقوط کنند و کمتر به شکاف اجتماعی و نزاع عمومی دامن بزنند.
البته این تذکر معرفتی خطاب به کسانی است که به مساله حجاب بعنوان یک مساله معرفتی و ایمانی و ادراکی نگاه می کنند و به هیچ روی مخاطب من کسانی نیست که این مساله را بهانه اعمال قدرت سخت از بالا میدانند