تغییرات اجتماعی اجتناب ناپدیر است
تاریخ به به ما با صدای بلند یاداوری می کند که تغییرات اجتماعی اجتناب ناپذیر و قطغی و محتوم است . کسانی و تفکراتی که جلوی تغییرات می ایستند بسیار نانوان تر از این هستند که بتوانند جلو تغییرات را بگیرند. خشونت و تهدید و افراط گری نشانه های اشکار این ناتوانی و عجز است . صاحبان قدرت و اقتدار با ارامش و طمانینه عمل می کنند و نیازی به خشم و فریاد و رفتارهای واکنشی ندارند. این قاعده تاریخی به کار کسانی می اید که از مشاهده مقاومت ها در برابر تغییرات نا امید و مایوس می شوند و دایم می پرسند فردا چه می شود. در کتاب مهم و خواندنی اعتقاد بدون تعصب برای نمونه به مقاومت سرسختانه کلیسای کاتولیک رم در برابر نهضت پروتستانیسم در قرن شانزدهم میلادی اشاره می شود و اینکه کلیسا تحت هیچ شرایطی حاضر به مصالحه و پذیرش واقعیت نبود و حتی به زور متوسل شد اما زور واقعیت پروتستانیسم بیشتر از تصور متعصب و متحجر کلیسای کاتولیک بود و هرچند در ذهن و اندیشه همراه پروتستانیسم نشد و همچنان پروتستانیسم را یک انحراف خطرناک می خواند ما در عمل دست از مقاومت کشید و درواقع مجبور شد دست از مقاومت بکشد. این سرگذشت محتوم همه کسانی است که خود را حق مطلق می پندارند و جلو تغییرات اجتماعی ایستادگی می کنند. تغییراتی که مبنای عقلانی داشته و از پشتوانه مردمی برخوردار باشد به کرسی می نشیند . دیر یا زود دارد اما سوخت و سوز ندارد
