آنها که می دانند و می توانند اجازه بازی ندارند
نقدی بنیادی به کاهش امکان مشارکت سیاسی
دعوا بین ژیان و هیلمن و پیکان مشکل عبور از مسافت هزار کیلومتری ناهموار را در ۵ ساعت حل نمی کند به قطار سریع السیر آخرین سیستم نیاز است یا هواپیما. یکی از رهبران اروپایی در اواخر قرن نوزدهم گفت کشورها یا در توسعه یافتگی سرآمد هستند یا عقب مانده و در این میان راه ،وسط وجود ندارد
حکایت ایران عزیز ماست که دلخوش به حرکتهای لاک پشتی ومقایسه با وضع کشور در نیم قرن پیش هستیم .افق فکری نامزدهای مطرح ریاست جمهوری اعم از اصولگرا و اصلاح طلب هم
فراتر از این نیست. کار را به جایی رساندند که دل خوش به این شدیم که علی لاریجانی به لطف شورای نگهبان تایید صلاحیت شود و گره از کار فروبسته ملک بگشاید .واقعیت این است که هیچ کدام از نامزدها در اندازه جهش بزرگ نیستند بلکه در ایجاد وضع موجود سهمیم و شریک هستند فضای عمومی حکمرانی هم برای مشارکت آنهایی که می دانند و می توانند مهیا نیست
میزان عقب ماندگی ایران از روند پیشرفت جهانی به حدی است که با آرایش سیاسی جاری نمی توان به مرزهای توسعه یافتگی رسید. بر اساس شاخص های سازمان ملل ما را مقایسه کنید یا سنگاپور و مالزی و مکزیک نه نعوذ بالله آلمان و فرانسه و آمریکا. برای نجات ایران از عفریت فقر و ناکارامدی مدیریتی به نسلی از حاکمان نوآور و دگر اندیش و پاکدست و دلباخته وطن نیاز است تا سکان اجرایی کشور را بدست بگیرند اما متاسفانه دست کم الان فضای حضور آنها فراهم نیست
به امید روزی که با کنار رفتن فسیل های سیاسی ناکارامد و شکست خورده و نوکیسه های ناکارامد تازه به دوران رسیده که دنباله همان دسته اولی هستند میدان برای حضور نسل وطن دوست و متخصص و جهان شناس و توسعه گرا و انسان دوست فراهم شود تا با تکیه به اعتماد ملی ، ایران را به جایگاه شایسته خود برساند.
