مصاحبه و گفتگویادداشتها و مقالات شخصی
منطق ازاد اندیشی در ایران امروز
بعد از چند برنامه گفت وگو با صاحب نظرا ن در باره مبانی و الزامات نظری ازاد اندیشی و نقش و تاثیر ان در فرایند تولید فکر و همچنین نقد اجمالی کرسی های ازاد اندیشی، جا دارد با نگاهی مساله شناسانه و مسئولانه به وضع ازاد اندیشی در ایران بپردازیم .
در این خصوص سنت انتقادی در ایران همیشه با نادیده گرفتن فرصت ها و زمینه های اندیشه ورزی در فضای کشور صرفا به موانع و محدودیتهای بیرونی می نگرد و آن را علت العلل ضعف های فکری و اندیشه ای در سپهر معرفتی ایران زمین از دیرباز تا امروز می داند در حالی که روی دیگر سکه ازاد اندیشی به توانمندیها و اهداف متفکران و صاحب نظران باز می گردد که قاعدتا مسئولیت اندیشه ورزی و تولید فکر و نظر را برعهده دارند . این بعد ماجرا اغلب مغفول و در حاشیه علل بیرونی نادیده گرفته می شود وگویی با رفع موانع بیرونی ازا د اندیشی همه فاصله های تاریخی تفکرو نظریه پردازی ما با دیگرا ن پر خواهد شد .
بنا بر این در گفتگوی امشب و دراخرین برنامه اختصاص یافته به ازاد اندیشی به این پرسش مهم می پردازیم که ایا متفکران و صاحبنظران ایرانی منطق ازاد اندیشی معطوف به افزایش و ارتقای قدرت ملی را می دانند ؟ یا صرفا به نفس ازاد اندیشی بعنوان کنشی روشنفکرمابانه می اندیشند فارغ از اینکه به چه نتایجی منتهی می شود؟و چه اثراتی بر جامعه باقی می گذارد ؟ به عبارت دیگر اندیشمندان ایرانی به فرض وجود فضای مناسب بیرونی مانند ازادی بیان و پس از بیان ، شرایط و توانمندیهای لازم برای بهره برداری از ظرفیت ازاد اندیشی را دارند؟ ایا مساله شناسی ، رویکرد نقادی ، توان نظریه پردازی و دغدغه حل مسائل و بحران های ملی با نگرشی جهانی در متفکران ایرانی وجود دارد؟ پرسش پیامکی برنامه نیز در همین راستا این پرسش را پیش روی شما مخاطبان فرهیخته می نهد که مرز و محدوده ازاد اندیشی در ایران امروزکجاست ؟
۱- نامحدود است ۲- امنیت و منافع ملی است ۳- اعتقادات و باورهای عمومی است .
امید است بتوانیم در این گفت و گو راهی به سوی رهایی از تنگناهای رنج اور زیست ایرانیان بیابیم .