گم شدن اولویتها در مجلس انقلابی
مجلس شورای اسلامی بیش از هر نهادی دیگری در ایران باید به تک تک شهروندان در قبال تصمیمات خود پاسخگو باشد. به نظرم همانطور که وزرا باید طبق قانون در صورت سوال نمایندگان در مجلس حاضر شده و به خانه ملت پاسخگو باشند نمایندگان هم موظف هستند تا زمانی که قانونی در این خصوص وضع نشده ؛ اخلاقا و شرعا به پرسشهای فراگیر و منطقی و دقیق شهروندان پاسخ بدهند. زیرا نمایندگان مجلس هیچ شانی ندارند جز وکالت مردم و پیگیری خواسته های مردم .نمایندگان هم مشروعیت خود را از تک تک ارای مردم کسب می کنند و هم حقوق و امکاناتی که از ان برخوردارند برگرفته از مالیات مردم است بنابر این جز پاسخگویی به مردم و تامین حقوق و منافع انها هیچ شان و منزلتی ندارند. طبیعتا اگر مانند شهید مدرس به این شان اگاه و عامل باشند ماجور و عزیز و محترم هستند و اگر خدای ناکرده مانند نمایندگان فرمایشی و به فرموده دوره طاغوت باشند منزلتی ندارند جز غصب صندلی های خانه ملت .
بر این اساس باید از مجلس یازدهم که صفت انقلابی را یدک می کشد و با عزم جزم و همه جانبه برخی نهادها و در راس انها شورای محترم نگهبان در شکل و شمایل کنونی سازمان یافته است پرسید براساس کدام تحقیق و مطالبه و مستند؛ اولویتهای مردم را تشخیص داده و وقت خود رابه تصویب طرح ها و لوایح کنونی اختصاص می دهند؟
این روزها مردم گرفتار چند مشکل و معضل جدی هستند و همه نهادها از جمله مجلس شورای اسلامی موظف هستند برای رفع این مشکلات قدم بردارند و تصمیم بگیرند.برخی از این مشکلات اصلی عبارتند از :
۱- فقر و گرانی و عدم تناسب درامد و مخارج اکثریت مطلق مردم
۲- افزایش نا امنی های اجتماعی مانند کیف قاپی ، خفت گیری ، سرقت منزل و خودرو و موبایل و راهزنی و….
۳- نبود چشم انداز روشنی برای اینده فرزندان کشور و حداقلی شدن امید به اینده
۴- شیوع فساد و رانت خواری و زد و بندهای پشت پرده برای کسب منافع مادی
۵- افول ارزشهای اخلاقی و انسانی و حتی دینی علی رغم هزینه کرد میلیاردها تومان از بیت المال به نام دین و فرهنگ و ارزشها
شاید بتوان بطور خلاصه همه این معضلات را در قالب سه معضل فقر و فساد و تبعیض خلاصه کرد که مورد تاکید رهبری معظم انقلاب هم بوده و هست و ملاک و معیار مردم در ارزیابی عملکرد همه مسئولان و نهادها از جمله مجلس این است که تصمیمات و اقدامات انها اولا ارامش و امنیت روانی و فیزیکی انها را افزایش دهد ثانیا جیب انها را پر تر و سفره های خالی انها را رنگین تر و ثالثا فضای زیست مردم را اخلاقی و انسانی تر و مومنانه تر کند و رابعا با ارتقای شاخص های عدالت اجتماعی امید به اینده را بیشتر کند. امروز وقت تسویه حسابهای سیاسی و مقدمه چینی تصاحب صندلی های قدرت و خوش رقصی برای ارباب قدرت با ژست های شبه انقلابی نیست . امروز زمان سعی و خطا نیست چه بسا فرصتهای خدمت و نجات از بین برود .
برای مثال وقتی هر روز فیلم های متعددی از خفت گیری نوامیس و مادران و همسران و دختران مردم در فضای مجازی منتشر می شود نمایندگان مجلس چرا نسبت به این مسایل واکنش نشان نمی دهند ؟ ایا سکوت و بی تفاوتی این جانیان و متجاوزین به امنیت عمومی را جری تر و حریص تر نمی کند ؟چرا قوانین متناسب بازدارنده در این خصوص تصویب نمی کنند؟ چرا صدایی در این مجلس در دفاع از زباله گردهای خیابانهای تهران در نمی اید ؟ چرا فکری برای شهروندان بی خانمان و فاقد مسکن و سرپناه نمی شود که شبها در سرمای زمستان در زیرگذرها می خوابند ؟ ایا اینها مساله مردم نیست ؟ واقعا در این شرایط اولویت مجلس شعار دادن و تکبیر گفتن و تکرار اطوارهای تکراری و بی ثمر سالهای گذشته است ؟ ایا اصلاح قانون انتخابات ریاست جمهوری اولویت مردم و دغدغه مردم است ؟ حضرات در خانه مردم دنبال کسب نظر و رضایت چه کسانی جز مردم هستند ؟ ایا این مجلس با این دست فرمون می تواند به خواسته های مردم پاسخ دهد و دغدغه های رهبری معظم را تامین کند؟ این مجلس با چنین رویکردی می تواند روح امام و شهدا را راضی کند؟ ایا این مجلس که از حداقل رای و مشارکت سیاسی مردم برامده است با این عملکرد می تواند زمینه را برای بازگشت مردم به صندوق های رای را در انتخابات ریاست جمهوری و انتخابات مجلس دوازدهم فراهم کند؟ با کمال تاسف با این جهت گیری و عملکرد پاسخ منفی است . امیدوارم در مجلس نمایندگان حقیقتا انقلابی و مومن و مردمی و دلسوز و مسئول با اقدامات لازم به فریاد پارلمان برسندو نگذارند این مجلس در تاریخ پارلمان در ایران مجلس شعار و فریاد نامیده شود بجای مجلس تصمیم و تدبیر و نجات .
