سورپرایز ۱۴۰۰ یا سیاست بازی در تاریکی
تصور کنید با یک استاد علوم سیاسی فضایی در تهران قدم می زنید و سپس در یک کافی شاپ یا رستوران درباره مدلهای دموکراسی و روشهای توزیع
قدرت و مشارکت سیاسی شهروندان کلی بحث کرده و و در لذت تبیین نظریه های سیاسی غرق شدید . زمانی که درخواست صورتحساب می کنید و
دوست متخصص شما در حال نوشیدن اخرین جرعه قهوه یا چای یا دمنوش خودش است ناگهان به او می گویی ادم فضایی می دانستی ۴ ماه دیگر در
ایران انتخابات ریاست جمهوری قرار است برگزار شود؟!!!
به احتمال زیاد شوک بزرگی به مخاطب شما وارد می شود زیرا خبر از یک امر باورنکردنی به او می دهید . بلافاصله از شما می پرسد مگر انتخابات در
ایران مخفی یا پنهانی برگزار می شود که اینقدر اوضاع سیاسی و تبلیغاتی سوت و کور است ؟ مگر می شود در کشوری که ۴۲ سال قبل در اعتراض به
نبود مشارکت و توسعه سیاسی انقلابی شده باشد و بعد از ۴ دهه در ۴ ماه مانده به انتخابات معلوم نباشد چه احزابی قصد ورود به انتخابات را دارند ؟ یا
چه نامزدهایی می خواهند برنامه های خود را در معرض داوری و رای مردم قرار دهند؟ به او می گویم ادم فضایی ما این قدر هم بی فکر نبوده ایم .قانون
انتخابات در ایران ؛ چند هفته ای برای تبلیغات نامزدها فرصت تبلیغ قرار داده اما همه می دانند این زمان اصلا کافی نیست . می پرسد چرا تاکنون این
قانون ناکارامد اصلاج نشده ؟ باز می گویم مجالس مختلف همیشه کارهای مهمتری داشته اند مثل تصویب فروش قیر به پیمانکاران جاده سازی یا اصلاح
قانون مطبوعات ؟؟!!! یا توجیه سیلی زدن به گوش سرباز وظیفه شناس .
در اینجا استاد علوم سیاسی می پرسد احتمالا احزاب جا افتاده ای در کشور دارید که انها کفالتا بجای مردم کارهای سیاسی حرفه ای را انجام داده و در
زمان انتخابات دست پخت های خود را برای انتخاب پیش روی مردم قرار می دهند! عرض کردم در ایران حدود ۲۵۰ تشکل سیاسی به نام حزب حضور
دارند اما همه اینها بیشتر ویترین و تعدادی گعده دوستانه فصل انتخابات برای سهم خواهی از دولت جدید هستند و بس و در واقع امر حتی یک حزب
سیاسی به معنای متعارف جهانی و علمی در کشور نداریم و شور سیاسی در انتخابات در ایران در هفته های اخر در پی کمپین های سیاسی و فعالیتهای
رسانه ای شکل می گیرد و احزاب فقط بر این موج سوار می شوند و نقش موج ساز ندارند.
او دوباره با تعجب می پرسد خوب اگر همه این ادعاها درست باشد پس حتما در حال حاضر دست کم ۱۰ سیاست مدار با تجربه و خوش نام و موفق و
شناخته شده بطور غیر رسمی اعلام نامزدی کرده و کمپین های خودشان را هم فعال کرده اند و با حضور هوشمندانه شان همه این ضعفها را جبران
خواهند کرد و ضعف های قانونی انتخابات را با فعالیتهای خود رفو می کنند . باز به او پاسخ می دهم ای کاش واقعیت سیاست در ایران همینگونه بود که
تصور می شد . واقعیت این است که جز چند نفر ادم کمتر شناخته شده که قبلا مسئولیتهای اجرایی داشته اند و بیشتر در اینستاگرام پست می گذارند و
حتی یک ایده منسجم برای حل یک مشکل ندارند کسی گزینه احتمالی انتخابات نیست . جالب اینجاست اغلب اینها نه درس سیاست خوانده اند و نه تیم
و مشاورین منسجم و شناخته شده ای دارند می پرسد میشه مثال بزنید عرض می کنم بله گفته می شود مثلا رییس سابق صداوسیما ؛ وزیر سابق دفاع ؛
رییس وقت مجلس ؛ مدیر یک قرارگاه پیمانکار ساخت و ساز و وزیر کنونی ارتباطات و تعدادی دیگر افراد در همین حدو اندازه … احتمالا نامزد خواهند
شد.
اینقدر تصویری که از واقعیات سیاست در ایران در استانه انتخابات ریاست جمهوری برای او تصویر کردم عجیب و غیر قابل باور بود که گفت شما ایرانی ها
همیشه سعی می کنید دیگران را در فضای تیره و خاکستری نگه دارید تا بتوانید به موقع انها را شگفت زده کنید . سرم تکان دادم و با خودم گفتم بله با
این روند حتما انتخابات ریاست جمهوری ۱۴۰۰ یک سورپرایز بیشتر نخواهد بود. مسیری که معلوم نیست از کجا و کی شروع شده حتما به سورپرایز ختم
می شود. دهها جوان و مدیر متخصص و توانا و سالم و دارای ایده و برنامه که می توانند سکان مدیریت دولت را برعهده بگیرند با چنان فضای غیر شفافی
در انتخابات روبرو هستند که حتی تصور مشارکت بعنوان انتخاب شونده و نامزد را به ذهن شان راه نمی دهند زیرا نه نظام حزبی برای هدایت و مدیریت
و پشتیانی از اینان وجود دارد و نه شورای نگهبان با عملکرد گذشته خود کمترین شوق و رغبتی را در اینها برای مشارکت در انتخابات بر می انگیزد . زیرا
تردیدی ندارند اگر از حمایت کانونهای غیر رسمی اما پرقدرت پشت صحنه سیاست برخوردار نباشند حتی امکان ورود به مجلس را ندارند چه برسد به
ریاست جمهو ری…. با این وضع که از منظر متخصصین علم سیاست و حکمرانی می توان آن را سیاست بازی در تاریکی و با چشمان بسته نامید برای
غلبه بر فهرست مشکلات متنوع کشور از کمترین ظرفیت و توان موجود در جامعه استفاده خواهد شد زیرا عده ای بر این باورند این بازی بزرگ سیاسی
جای ترکتاری و جولان مردم و شهروندان مستقل نیست و انها فقط به کار رای دادن و گرما بخشیدن به تنور انتخابات می ایند. بس . این مدل و نگاه به
فرایند انتخابات دقیقا همان چیزی است که ایران را از یک دمکراسی اصیل و کارامد و نهادینه شده دور کرده و به وادی دموکراسی فرمایشی یا صوری
تبدیل می کند . همان چیزی با روح و ذات انقلاب اسلامی و رهبران انقلاب بیگانه و در مغایرت است .
شاید تعجب کنید اما یکی از علل اینکه کشور در محاصره مشکلات قرار گرفته و جناح ها و قوا بجای حل انها در تریبون ها بیشتر به جان هم می افتند
ریشه در همین فرایند فشل و عقب مانده انتخابات در کشور دارد و هیچ گاه امری جدی تلقی نشده تا با اصلاح ان زمینه حقیقی مشارکت سیاسی مردم
در همه ابعاد ان فراهم شود. کشوری با موقعیت ایران و این همه مساله و مشکل و بحران دست کم باید از یکسال قبل از روز برگزاری انتخابات وارد فضای
معقول انتخاباتی شده تا بطور شفاف و دقیق معلوم شود کدام حرب و کدام نامزد بطور مشخص برای رفع کدام نیاز و مشکل مردم چه راه حل و برنامه ای
وبا چه امکاناتی دارد ؟ واقعا نگاه های سطحی و ساده اندیشانه به سیاست دیگر پاسخگوی حکمرانی در جهان امروزی نیست .
انقلابی ترین سیاست مداران کسانی نیستند که به وضع موجود دل خوش باشند و جامه ی عافیت بپوشند بلکه سیاست انقلابی در سالگرد انقلاب تغییر
نگاه و عمل به نفع و در راستای ایجاد مشارکت حداکثری جامعه ایرانی در اداره کشور با روشهای متعارف و سنجیده شده جهانی است .
ایا هنوز از شور و صداقت و اخلاص انقلابی سبوی انقلاب می توان جرعه ای نوشید و از این شجره در برابر تندباد حوادث پاسداری کرد؟
