به چه زبانی بگویم؟ 

امیر دبیری مهر

برخی از مخاطبان گله می کنند چرا دنبال گفتگو و ارامش و ثبات هستی تو این معرکه ….؟ چرا صریح تر تکلیف خودت را با این سیستم روشن نمی کنی؟ چرا به صراحت از کلیت اعتراض ها حمایت نمی کنی؟ در مقابل بعضی از دوستان هم می گویند چرا این همه حاکمیت و روشهای سرکوب معترضین را نقد می کنی چرا فیلمهای ترور بسیجی ها و خشونت براندازان و اغتشاش گران را باز نشر نمی کنی؟ چرا علیه اشوب گران موضع روشن نمیگیری؟؟

در پاسخ عرض می کنم من چه تقصیری دارم شما در فضای رادیکالیسم و افراطی گری افتادید و همه مطالب و مواضع و تحلیل های مننتشر شده در همین کانال ساده تلگرامی اندیشکده خرد را نخوانده اید…و براساس انچه بطور پراکنده خواندید داوری عجولانه و خام می کنید .من بعنوان یک تحلیلگر برای خوش آمد این و آن نمی نویسم…من برای توسعه و پیشرفت کشورم و دفاع از حقوق ملتم می نویسم معیارو چارچوب علمی و عقلی دارم….ایده و فلسفه و چشم انداز دارم ….سعی می کنم تحت تاثیر هیجانات قرار نگیرم….این قاعده و روش همیشه منددر کنشگری اجتماعی و سیاسی بوده و هست. پر هزینه بوده اما شرافتمندانه و قابل دفاع است …البته برخی را راضی نمی کند برای من اصلا مهم نیست حتی برخی را عصبانی هم می کند باز مهم نیست .مهم در مسیر عقلانی و علمی و اخلاقی و انسانی بودن است نه مرگ و درود گفتن دیگران. از این رو اگر حاکمیت در این ۶۰ روز رفتار درستی کرده هر چند اندک از ان تمجید کردم و فحش ان را از معترضین نوش جان کردم اگر هم خطایی کرده نقد و اعتراض کردم و فحش ان را از جانب طرفداران دو آتیشه نظام دریافت کردم … و چه فرصتها و امکانات که بخاطر حقیقت طلبی از دست دادم اما باکی نیست.‌.فدای خاک پاک ایران….و یک لبخند رضایت حق تعالی

عزیزانی که پیام و پسغام از دو طرف می فرستید توجه فرمایید من اطلاعات و تحلیل خودم را از فلان رسانه آتش افروز خارجی و بهمان بخش خبری بچگانه تلویزیون دریافت نمی کنم که با یک غوره سرد شوم و با یک مویز گرم. برای مثال درباره افزایش ترور ها از شاهچراغ تا ایذه و سرکوب ها از نازی اباد تا دانشگاه شریف بارها گفتم خشونت هیچ اعتراضی را به مقصد نمی رساند و هیچ سرکوبی هم پاسخ به اعتراض نیست و باعث ارام شدن ان نمی شود. اما در این رابطه ابتکار عمل باید دست حکومت و صاحب قدرت باشد…از این رو معتقدم تا زمانی که اجازه اعتراض قانونی داده نشود رفراندوم برگزار نشود و جلو اعمال خشونت از جانب ماموران حکومت گرفته نشود خواسته یا ناخواسته چراغ سبز به خشونت طلبان و تروریست‌های داعشی و تجزیه طلب داده می شود تا دست به جنایت و ترور بزنند و بدیهی است که این جنایات محکوم است و باید جلو ان ایستاد از این روشن تر؟؟؟ با وجود چنین تحلیل روشنی متاسفانه برخی از طرفداران سرکوب معتقدند تا حالا مماشات شده و خشونتی اعمال نشده ؟؟!!! خوب این گوی و این میدان …با تیر جنگی و تیربار و تانک بیایید نتیجه را ببینید…شاید به امتحان آن می ارزد…. براندازان هم می گویند گفتگو فایده ای ندارد باید اعتراض خیابانی را به جنگ مسلحانه تبدیل کرد تا کار یکسره شود …

اما این حماعت پاسخ نمی دهند پاسخگوی عواقب این رفتارها کیست ؟ بویژه که کسی و گروهی و نهادی مسوولیت خونهای ریخته شده را بر عهده نمی گیرد….

بر این باورم اکثریت جامعه اعم از موافقین و مخالفین اعتراض ها بسیار خشمگین هستند…خشمی فراتر از تصور… موافقین اعتراض ها می گویند به هر قیمتی شده باید این ماجرا تا نابودی نظام ادامه پیدا کنه و مرزهای اعتراض و براندازی در حال کم رنگ شدن است و مخالفین هم می گویند به هر روشی شده باید از نظام دفاع کرد و اعمال خشونت در قیاس با ان هدف مباح است…

اما راه حل از درون جانهای پر التهاب و آتش گرفته و مغزهای کوچک این طرفهای دعوا نیست. بویژه که خناثانی در خارج و داخل پشت این تحریک ها در کمین نشسته اند .

راه حل درعقل و شعور و تدبیر کسانی است که نگران اینده ایران و ایرانیان هستند… همه جانبه نگاه می کنند .. رابطه پدرانه به ملت دارند همه مردم را اعم از موافق و مخالف فرزندان خود و یک خانواده می دانند.

همانطور که نقشه و دسیسه های دشمنان این ملت را می شناسند و افشا می کنند به سیاستهای غلط و بی نتیجه و معیوب کشور اعتراض دارند و شجاعت بیان و ضرورت تغییر در ان را احساس می کنند…

همانطور که داغدار شهدای امنیت کشور هستند و هستیم سوگوار نوجوانان و جوانان مظلوم پر پر شده در اقصی نقاط کشور هستند و همه را شهدای وطن می دانند..

همانطور که دغدغه برگزاری مراسم تشییع با شکوه شهدا را دارند امکان مراسم تدفین محترمانه کشته شدگان را هم فراهم می کنند…
همانطور که با جدیت عوامل ترور و تخریب و اغتشاش را شناسایی و محاکمه می کنند که باید انجام شود ماموران خشن و لباس شخصی هایی که پا فراتر از حد و حدود وظایف قانونی خود گذاشته اند را هم تعقیب و معرفی ومجازات می کنند…
همانگونه که دروغ رسانه های بیگانه و کشته سازی انها را افشا می کنند از مصایب خانواده های داغدار مردم نیز روایت می کنند و همدل انها می شوند

در این که بدخواهان مردم و کشور می خواهند از اب گل الود ماهی بگیرند شکی نیست در اینکه این فضا ؛محیط مساعدی برای عقده گشایی هاست شکی نیست اما عقل و تدبیر و بلند نظری که باید در صاحبان قدرت باشد کجا رفته؟؟؟ ندیدن و نگفتن و نشنیدن هنر نیست….
امثال من که در این شصت روز جز خواندن و نوشتن و گفتن برای ایران؛ کاری دیگر نکردیم و خم به ابرو نیاوردیم و جز لطف و رضای خدای رحمان هیچ چیزی به دست نیاوردیم بلکه خیلی هم هزینه دادیم مدعی و مطالبه گر هستیم. ایا همه صاحبان قدرت و پول و امکانات و بهره مند از امکانات عمومی اینقدر تلاش کردند و موثر بودند؟ هرگز ..بسیار بعید می دانم….در نتیجه اگر قرار باشد مطالبه ای شود این امثال ما هستیم که مطالبه می کنیم چرا به سخن صریح و روشن و مواضع شفاف ما توجه نشد و نمی شود؟ چرا هیچ کس از امثال ما حمایت نکرد؟ و خدا قوت نگفت که فقط و فقط برای ایران و مردم و حفظ نظم و امنیت از یک سو و حقوق مردم از سوی دیگر بی پروا گفتیم و نوشتیم و تببین و تحلیل کردیم. چرا میدان را برای عده ای بی سواد و هیجان زده و مزدور در فضای مجازی خالی کردند تا به امثال ما بتازند که چرا روشنگری می کنید و اجازه نمی دهید کار یکسره شود؟
واقعا به چه زبانی بگویم

https://t.me/andishkadeye_kherad