درس گفتاریادداشت‌ها و مقالات شخصی

اکو فمینیسم

چه رابطه ای بین حقوق زنان و حفظ محیط زیست وجود دارد؟

برخی از متفکران فمینیست موفق به کشف مفهومی تاریخی شدند ..انها متوجه شدند در جوامع بشری بین سرکوب زنان و تخریب و نابودی طبیعت رابطه مستقیم وجود دارد. به عبارت دیگر در جوامع مرد سالار که به حقوق و شان و حرمت زنان در قالبهای گوناگون تعرض می شود فرهنگ تخریب و نابودی طبیعت و محیط زیست هم حاکم است . اما سوال اینجاست که چگونه ؟
اینان معتقدند ماندگاری طبیعت و برابری زن و مرد مقولاتی تفکیک ناپذیر هستند بنابراین وقتی جوامعی مردان را نماینده عقلانیت و فرهنگ دانسته اما زنان و بومیان و کودکان را همتراز حیوانات و گیاهانی در طبیعت بدانند ؛ با همه ترفندهای زبان شناختی ؛ اخلاقی ؛ سیاسی ؛ دینی و حقوقی به مردان جواز استثمار همزمان طبیعت و زنان را می دهند. این متفکران از جمله فرانسواز دوبون نویسنده فمینیسم یا مرگ ؛ سوزان گریفین نویسنده طبیعت و زن و واندانا شیوا نویسنده کتاب فمینیسم زیست محیطی نکته جالبی را در این خصوص مطرح می کنند و اینکه در جوامع واپس گرای مرد سالار همانگونه که تنها راه توسعه و پیشرفت تسلط بر طبیعت و تخریب ان با راه سازی و سد سازی و تولید انرژی و افزایش درآمدهاست به زنان نیز همچون طبیعت بعنوان ابزاری صرفا برای زاد و ولد و بقای نفس نگریسته می شود و این جوامع در ناخودآگاه خود آبستن کردن زنان و تجاوز به زمین را عملی مفید و همانند می پندارند و همانطور که طبیعت را وحشی پنداشته که باید با صنعت و فناوری رام شود زنان را هم عاصی و سرکش پنداشته که باید تحت انقیاد درآیند.
بنابراین در لایه های درونی و ناشناخته فرهنگ جوامع؛ راه احترام به طبیعت و حفظ محیط زیست از معبر احترام به حقوق زنان و برابر دانستن آنها با مردان می گذردو بالعکس تا زمانی که زنان موجوداتی درجه دوم تلقی شوند حمله بی امان به محیط زیست و طبیعت هم ادامه خواهد یافت.

پی نوشت :
نکته جالب اینجاست که در فرهنگ ایرانیان نیز زن و زمین از یک جنس و ریشه هستند. همانگونه که زمین خاستگاه همه نعمت ها و منابع حیات است زن نیز سر منشا همه ی هستی و وجود انسانهاست و درواقع هر دو فی نفسه و بالقوه آبستن حیات و زندگی هستند و زن و زمین و زندگی از یک ریشه و تبار معنایی برامده اند.

برای مطالعه بیشتر مراجعه کنید به کتاب فرهنگ پسامدرن نوشته عبدالکریم رشیدیان؛ صص۴۵۶-۴۵۹

دکتر امیر دبیری‌مهر

امیر دبیری مهر متولد 1356 در تهران، دانش اموخته علوم سیاسی در مقطع دکتری است و از سال 1374 تا کنون در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و رسانه‌ای به پژوهش و تدریس مشغول است. وی تا کنون پژوهش‌ها، مقالات، سخنرانی‌ها و گفتگوهای مطبوعاتی و رادیویی - تلویزیونی متعددی انجام داده است که دسترسی به برخی از آنها از طریق درگاه اینترنتی اندیشکده خرد میسر شده است. ریاست انجمن اندیشه و قلم از جمله مسئولیت‌هایی است که این عضو پیوسته انجمن علوم سیاسی ایران هم اینک عهده‌دار آن است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

نوزده − 6 =

دکمه بازگشت به بالا