جهان های موازی مردم و حاکمان در ایران:

جهان های موازی مردم و حاکمان در ایران:

مردم به تحلیل مقامات نیاز ندارند به تصمیمات زندگی ساز انها چشم دوخته اند

امیر دبیری مهر

ما شهروندان که در این جامعه زندگی می کنیم و شبانه روز در هر کاری که بدان اشتغال داریم برای زنده ماندن و البته ساختن کشورمان در تلاش هستیم ؛ واقعیات حاکم بر جامعه را اعم از نقاط قوت و نقاط ضعف ؛ خدمت ها و خیانت‌ها؛ تصمیمات درست و نادرست و …را به روشنی می بینیم و اثرات انها را بر زندگی خودمان و اطرافیان مان و کشورمان و مردم ایران ادراک می کنیم مگر معدودی که اختلال دماغ و اداراک دارند مانند صغار و محجورین که شرعا و قانونا نیازمند وکیل و ولی و قیم هستند.

بنابراین معیار داوری ما واقعیات مسجل و مسلم است .وقتی با این معیار به سخنان مقامات نگاه می کنیم می فهمیم کدام مسوول درست می گوید باسواد و دلسوز است یا خیر؟ کدام دستگاه مفید است یا مضر و مخل؟ بر خلاف تصور رایج ؛ شهروندان اگاه چشم و گوش تیز نکرده اند تا واقعیات را از مقامات بشنوند و دریافت کنند و اگاه و بیدار و هوشیار شوند… واقعیات اظهر من الشمس است. مثل روز روشن است. بلکه برعکس ؛ اظهارات و نظرات مقامات صرفا آزمون راستی ازمایی صداقت و لیاقت و آگاهی مقامات است نه چیز دیگر. به عبارت دیگر مردم مانند داوران مجرب و مبرز سخنان مقامات را گوش می کنند تا میزان آگاهی و مسوولیت پذیری انها را ارزیابی کنند نه اینکه بواسطه شنیدن نظرات آنها از واقعیات مطلع شوند. مانند معلمی که پاسخ پرسشها را می داند اما از دانش اموز می پرسد تا میزان رشد دانش اموز را بسنجد. شهروندان در مدرسه زندگی و در مواجهه با مسوولان نقش معلم و ممتحن را دارند و مقامات دانش اموزانی هستند که باید هر روز امتحان بدهند تا نشان دهند چگونه می اندیشند و چه می کنند. برای مثال همه می دانیم از نظر اقتصادی در یکی از بدترین دوره های تاریخ ایران هستیم و این وضع ناشی از سیاستهای غلط کشور در روابط بین الملل و مدیریت نادرست و جناحی و ایدئولوژیک سرمایه های انسانی در داخل و انسداد سیاسی و اجتماعی است. ارزش پول ملی هر روز در حال سقوط است ..سیاست خارجی در خدمت رفاه مردم نیست بلکه از جیب مردم برای سیاست خارجی هزینه می شود. نشاط و اعتماد و سرمایه اجتماعی به کف رسیده و امید به اینده در کمترین مقدار است. هر کدام از این مدعیات هم دلایل فراوان دارد و هم راه حل های فراوان اما حکومت نه دلایل نخبگان و متفکران مستقل را قبول دارد و نه راه حل های کارشناسان و صاحب نظران را. براب نمونه اینجانب بعنوان پژوهشگر حوزه حکمرانی و‌توسعه تجربه تلخی از این گفت و شنود با حاکمیت دارم نه تنها سخنم شنیده نشده بلکه هر روز در تنگنای بیشتری قرار گرفتم و به کنج کتابخانه و خلوت اندیشه رانده شده ام.

اما ایا این نگاه حکومت به وضعیت کشور تغییری در واقعیت ایجاد می کند ؟ با چالش کشیدن این واقعیات در اظهارات و مصاحبه ها و سخنرانی می توان واقعیت را وارونه کرد؟ حاشا و کلا . پاسخ منفی است. امروز در روایت رسمی حکومت که شبانه روز از صداوسیما و خبرگزاری فارس و تسنیم و مشرق و کیهان و امثالهم تبلیغ و ترویج می شود جهان بشریت به جز چین و روسیه و کره شمالی رو به افول و فروپاشی و نابودی است و تنها ایران است که قله های پیشرفت را پشت سرهم فتح کرده و اگر منتقدین مغرض کمتر نق بزنند به زودی الگوی حکمرانی و مدیریت در جهان خواهد شد و همین موفقیتهای غیر قابل شمارش موجب شده مجموعه ای تحت عنوان استکبار جهانی شبانه روز در حال دسیسه و مکر و حیله علیه جمهوری اسلامی هستند. جبهه مقابل جمهوری اسلامی در ایران اینترنشنال و منوتو هم ایران را ویرانه ای نشان می دهد که نه قدرتی دارد و نه امیدی به اینده در ان وجود دارد و بنابراین باید برای نجات ان از دست جمهوری اسلامی به هر کاری متوسل شد! دو روایت متضاد اما باطل و غیر واقعی و فرسنگ ها بیگانه از زندگی مردم.

اما شهروندان و نخبگان و خبرگان دلسوز و با سواد و مجرب و حاضر در بطن زندگی به خوبی می دانند این نگرش ها از اساس معیوب و برامده از جهان های خیالی است. نه تحلیل های برامده از بولتن ها و کارتابلی و مشاهدات از پشت دیوار کاخ های حکومتی پیوندی با واقعیت دارد و‌نه تفسیرهای معرضانه خارج نشینان قدرت طلب و کینه جو.

ایران عزیز ما نه کاملا اباد است نه کاملا ویران …مردم ایران نه کاملا آزاد هستند و نه گروگان. نه الگوی پیشرفت و در قله توسعه است نه فاقد دستاورد و موفقیت. نه در عرش هستیم نه در ته چاه. نه جهان شبانه روز علیه جمهوری اسلامی نقشه می کشد ونه سرویس های جاسوسی بیکار و منفعل نشسته اند.

ایران عزیز ما مثل ۲۰۰ کشور دیگر جهان واجد توانایی ها و ناتوانی ها و قدرت و ضعف های متعدد است… واقعیت هم با شعارهای تبلیغاتی رسمی و تخریب های رسانه های ماهواره ای تغییر نمی کند… مردم اثرات ویرانگر قیمت دلار بر زندگی روزمره خود را در بقالی و مکانیکی و بازار حس می کنند. بی ارزش بودن پاسپورت ایرانی را در صفهای طولانی سفارتخانه ها می بینند. میزان پیشرفت صنعتی را در خودروهای بی کیفیت و گران داخلی با مرگ ده ها هزار نفر در سال با تمام وجود درک می کنند و در عین در لاتاری خرید این ارابه های مرگ تحقیر می شوند. در روی دیگر سکه در عین حال سرمایه انسانی جوان و با هوش و ترقی طلب؛ منابع زیر زمینی وسیع و طبیعت ارزشمند ایران و موقعیت منحصر به فرد جغرافیای سیاسی کشور و تلاش شبانه روزی بسیاری از مدیران و متخصصین و مهندسین و کارگران را برای حفظ همین وضع موجود می بییند و قدر می دانند. این واقعیات را می بینند و به خوبی می فهمند که قدر و منزلت کشورشان بیش از وضع موجود است. بنابراین مقامات محترم سیاسی کشور بجای اینکه از موضع عقل کل و اگاه مطلق از ایران و منطقه و جهان با مردم سخن بگویند بیشتر گوشهای مبارک را برای شنیدن خواسته ها و مطالبات مردم تیز کنند و خودشان را با خواسته های درست و کارشناسی در جامعه تنظیم کنند و بر اساس انها عمل کنند. باور کنند و اذعان کنند که سطح دانش و آگاهی و تقوا و مسولیت پذیری و دلسوزی آنها از متوسط جامعه به مراتب کمتر و پایین تر است. مردم از مقامات کشور انتظار ندارند که سخنگوی مشکلات و بازتاب دهنده وضع زندگی انها باشند یا تحلیل های سیاسی از جهان ارایه دهند مردم از مقامات می خواهنددر برابر مطالبات و خواسته های عمومی شنوا و پذیرا باشند و برای پیشرفت کشور طبق استانداردهای جهانی برنامه داشته و عمل کنند. با روایت های وارونه ی برامده از جهان حاکمان که سراسر شیرینی و موفقیت و پیشرفت است نمی توان جهان واقعی شهروندان را تغییر داد و این تلاش موهوم تکراری صرفا ایینه ای است که نادانی و ناتوانی مسوولین را منعکس می کند…به همین روشنی و تلخی. پس جور دیگر به ایران و جهان و مردم نگاه کنید و راه جدیدی برگزینید.

https://t.me/andishkadeye_kherad