پینگ پنگ یک طرفه

حکمرانی بازی دوطرفه است. حق و تکلیف دوجانبه است. بده و بستان است . عمل و عکس العمل است . سلام و علیکم السلام است . کنش و واکنش است . های و هوی است .مثل پینگ و پنگ و تنیس است .خلاصه حکمرانی بازی است اصلا در نظری های سیاسی تئوری بازی ها داریم. همانطور که تنیس یک طرفه نه ممکن است و نه کیف و حالی دارد حکمرانی یک طرفه هم نه ممکن است ونه لطفی دارد بر همین مبنای نظری ، همه رفتارهای مردم واکنش به کنش حاکمان است . مردم قانون مدار آینه ی قانون مداری حاکمان هستند. مردم خشن و پرخاشجو اینه ی حکومت خشن و مضطرب هستند و قس علی هذا . به همین خاطر فرمودند الناس علی دین ملوکهم.
این اقایان درس ناخوانده و دنیا ندیده و بی تجربه ای که این روزها به پست و مقام موقتی رسیده اند و تصور می کنند بالاتر از خدای متعال صاحب قدرت و اقتدار هستند و فعال ما یشا در عالم امکان هستند بدانند قصه این گونه نیست . بازی بی قاعده نیست . سوت وکارت زرد و قرمزی در کار است و در صورت تکرار اخراج و محرومیت هم در پیش است . قاعده را هم خرد جمعی در طول تاریخ تعیین کرده و دلبخواهانه تدوین و تقنین نمی شود. هر سخن و تصمیم شما با واکنش مردم در زمان و مکانی که تصور آن را نمی کنید مواجه می شود اما اثر آن دقیقا به حوزه حکمرانی باز می گردد اگر سخن و تصمیم شما سنجیده و بخردانه باشد بازتاب ان به کارامدی و دوام حکمرانی کمک می کند و بالعکس اگر تصمیم و سخن نسنجیده و نابخردانه باشد اثر آن به کاهش کیفیت حکمرانی و نارضایتی عمومی منجر می شود. در علم سیاست این اثر و تاثیر متقابل نه تنها واقعیتی انکار ناپذیر است حتی برای کمیت دوستان و عدد پرستان قابل اندازه گیری تا پنج دهم اعشار هم هست تا کاملا شیر فهم شوند که حساب و کتابی در کار است و کار ملک آن است که تدبیر و تامل بایدش. اما به شرطی که حکمرانان برای دانش و عدد و محاسبه و کیفیت حکمرانی ارزش قایل باشند و اساسا به حکومت به مثابه یک قرار داد یا بیع متقابل نگاه کنند نه هبه و عطیه اسمانی که به بند ناف انها بسته شده است . نمرود و فرعون و ناصرالدین شاه و استالین و صدام به قدرت به مثابه بند ناف نگاه می کردند اما علی با وجود برخورداری از عصمت به حکومت به مثابه رابطه حق و تکلیف نگاه می کرد. اگر وقت کردید حداقل سالی چند صفحه قران و نهج البلاغه بخوانید هم ثواب دارد هم راه صواب را نشان تان می دهد
این مقدمات عرض شد تا صاحبان قدرت متوجه باشند تصمیمات این روزها مبنی بر تعطیلی کسب و کار مردم به بهانه حجاب که هیچ مبنای شرعی و قانونی ندارد و صرفا با استناد به زور و درفش انجام می شود از جانب مردم یعنی طرف دوم بازی حکمرانی بی پاسخ نخواهد ماند. فقط این مردم نیستند که با شما کار دارند شما هم با این مردم کار دارید. این مردم نیستند که به پیشخوان دولت برای دریافت خدمات و اخذ مجوز مراجعه می کنند و شما برای انجام انها شرط و شروط می گذارید؛ شما هم با این مردم کار خواهید داشت و مردم هم برای لبیک گفتن و اجابت دعو شما شرط و شروطی دارند. بالاخره این مردم باید مالیات بدهند تا خزانه دولت پر شود. این مردم باید تعلق و دلبستگی به دولت داشته باشند تا پیش پا افتاده ترین کارها پیش رود و از همه مهمتر قانون بعنوان زیربنای قوام و دوام یک نظام اجتماعی باید توسط همین شهروندان رعایت شود و خوب است بدانید جریمه و مجازات برای التزام به قانون کفایت نمی کند. این مردم باید رای بدهند باید به فراخوان های حکومتی و دولتی برای مشارکت و همراهی پاسخ مثبت بدهند خلاصه مردم باید اندکی تعلق خاطر به عقل و تدبیر و دلسوزی حاکمیت داشته باشند و اگر راه خود را جدا کنند نه از “تاک” نشان می ماند و نه از “تاک نشان” .
ایا کسانی “این روزها” در اتاق های دربسته و دور ازمردم و جامعه تصمیمات عجیب و غریب می گیرند و ابلاغ می فرمایند به “آن روزها” فکر کرده اند؟ من بعید می دانم اما به معدود عقلایی که به اقایان دسترسی دارند توصیه می کنم بیکار ننشینند و اقایان را نصیحت کنند که دست از پینگ پنگ یک طرفه بردارند که نه ممکن است و نه کیف و حالی دارد و نه ادامه خواهد داشت .