خداوند حاکمانی که به حال مردم سود و نفعی ندارند را مورد لعن خود قرار داده است .

ایات مبارکه ۵۲ و۵۳ سوره نسا می فرماید :
«اولئک الذین لعنهم الله و من یلعن الله فلن تجدله نصیرا . ام لهم نصیب من الملک فاذا لایوتون الناس نقیرا »
اینان کسانی هستند که خدا لعنت شان کرده و هر کس را خدا لعنت کند برای او هیچ یاوری نیست. کسانی که از پادشاهی و حکمرانی نصیبی برده اند اما به قدر گودی پشت هسته خرما به مردم سود نمی رسانند.

این ایات پشت هر مسوول و مقام و فردی را که کاری و سمتی را بر عهده دارد یا امکاناتی در اختیار دارد می لرزاند. چه شقاوتی بالاتر از لعنت خدا که بر کسانی وارد می شود که ثمره حضور انها بر مناصب و مصادر واجد سود و منفعت برای مردم نیست ..فرقی نمی کند چه در بخش عمومی و دولتی و چه در بخش خصوصی …ثمرداشتن و نفع رسانی به مردم و خلق الله لازمه ی حکمرانی و مالکیت و ملک داری است و لاغیر….به عبارتی در منطق قرانی مشروعیت از کارامدی و تامین منافع ملی منبعث می شود ..
حالا تصور کنید نزد پروردگار چه بد جایگاهی دارند حاکمانی که نه تنها سودی برای مردم ندارند بلکه بواسطه ناکارامدی و نابلدی یا تشخیص غلط و تصمیم نادرست به مردم و ناس خسارت و ضرر وارد می کنند…با استنباط از معارف قرانی می توان انها را اشقیا نامید که اتش برافروخته ی دوزخ ایشان را بس است و کفی بجهنم سعیرا …

پناه بر خدایی که اینچنین اشکارا حجت را بر همه تمام کرده است …جز انانکه از حق اعراض می کنند…
@