هر زمانی 

هر زمانی 

فروش دزد گیر و دوربین های مداربسته کاهش پیدا کرد

کیسه های کفش از مساجد جمع آوری شد

نرده های تیغ دار روی دیوارها حذف شد

بانک ها بدون ضمانت به مردم وام دادند

کسبه از ترس نا امنی مجبور نبودند ساعت ۱۲ شب  تعطیل شوند

بیمه های سرقت مشتری نداشت

بیمارستان‌ها اول درمان بعدصورتحساب صادر می کردند

همه کودکان فقط به تربیت و آموزش و بازی مشغول بودند و کودک کار و معتاد نداشتیم 

با ثابت ماندن تورم روحیه سوداگری و کاسبی و دلالی بی فایده و بی ثمر شد 

هر کس به میزان دانش و تلاش خود بدست می آورد نه ارادت و نوکری و رابطه

فقرا صبور بودند و اغنیا شاکر و بخشنده

دولت و حکومت جز نوکری و جاروکشی جلو پای مردم برای خود هیچ شانی قائل نبود چه برسد به هدایت و دخالت در سبک زندگی آنها

دادگستری پناهگاه مردم در برابر قانون شکنان  حکومتی و غیر حکومتی بود

هیچ ایرانی ای میل به مهاجرت برای زندگی بهتر نداشت 

دینداری فقط اسباب ارتقای معنوی بود نه کاسبی و مال اندوزی  

و تدبیر امور متکی بر نظر صاحب نظران و دانشمندان دانا ، وطن دوست ، دنیا دیده و سالم، آزاده و مستقل و پاکدل بود

و دهها شرط دیگر که به ذهن خرد جمعی می اید  

آن وقت می توانیم ادعا کنیم جامعه ای هستیم  در مسیر عقلانیت و آموزه ها و معارف اهل بیت …این ساختار  مملو از سرقت و طمع و ریا و خشونت و مادی گرایی نه اسلامی است نه علوی و نه انسانی…با ادعا و مناسک و تظاهر نه تنها دیندار خوانده نمی شویم بلکه موجب وهن و تضعیف دین هستیم

از ذهن و رفتار خودمان آغاز کنیم . منتظر اصلاح و تغییر دیگران بودن بی نتیجه است

https://t.me/andishkadeye_kherad