وقتی سرمایه داری ، سنت های خوب را نابود می کند

در قدیم در مجالس ختم و شب هفت درگذشتگان سنت های  خوبی بود میزبان به پاس قدردانی از مردمانی که قدم رنجه و در مراسم شرکت کرده بودند و قران و فاتحه ای برای متوفی می خواندند با آب و چای و‌خرما و‌حلوا در داخل مسجد و‌حسینیه پذیرایی می کردند.  ساده و صمیمی .چقدر آن چای در استکان و خرما به جان میهمانان می نشست . اما چند سالی است همزمان با تبدیل شبستان ها به آمفی تئاتر ها ،شبکه تولید و‌توزیع بسته های میوه و ساندیس و کیک به بهانه مسایل بهداشتی این سنت را خدشه دار کردند و جامعه هم طبق معمول کورکورانه آن را پذیرفت . افراد در مسجد ساعتی می نشینند تلاوت قران و‌روضه و‌خطبه را استماع می کنند گاهی تشنه می شوند اما از آب و چای و پذیرایی خبری نیست باید صبر کنند تا به اجبار هنگام خروج آب معدنی بنوشند!!پذیرایی به هنگام خروج هم معلوم نیست درست انجام شود و بسیاری از این بسته ها با مقادیری زیاد پلاستیک که برای محیط زیست مضر است بلااستفاده می ماند و فقط این وسط شرکت تولید کننده بسته ها راضی است که سودی و‌پولی به جیب زده . و خانواده متوقفی و‌میهمانان بازنده این معامله سوداگرانه هستند . اولی هزینه زیاد متقبل شده و میهمان هم در خور خویش قدر و‌منزلت ندیده !!!!

 این یک نمونه ساده از اثرات مخرب سوداگری و سرمایه داری بر مناسبات اجتماعی است که برخی به سادگی از کنار آن می گذرند و نگاه موشکافانه به آسیب های آن کم سو شده است.

پی نوشت : اسراف بی انتها در نثار تاج گل که بویژه در مراسم متعلقین مقامات و متمولین بماند بویژه که گاهی از محل بیت الملل هزینه می شود که اگر صرف سیر کردن شکم گرسنگان شود چقدر بهتر است

https://t.me/andishkadeye_kherad