اسلایدر / مهمترین مطالبکتاب‌ها و پژوهش‌هایادداشت‌ها و مقالات شخصی

صدای بی صداها را بشنویم

مدتی است با دقت و حساسیت بیشتری به گل فروشهای چهارراه ها ،شیشه پاک کن ها ، زباله گردها ، پیک های موتوری ، تمیزکارها و پاک بان ها و ..، نگاه می کنم تلاش می کنم لیاقت داشته باشم با انها ارتباط برقرار کنم و درک شان کنم هر چند هیچ وقت خود را جدا ازانها ندانستم و از انها جدا نبودم امروز صبح در فرهنگستان علوم پزشکی جلسه ای داشتم خانم و اقایی که پذیرایی می کردند انقدرمحترم و متشخص و نجیب بودند که بیشتر از محتوای جلسه که البته مهم بود ذهنم را به خود مشغول کردند . خیره در نگاه انها و متانت و البته مظلومیت انها بودم .چقدر در پشت ظاهر مظلوم و سر به زیر و چشمان نجیب و گاهی لباس مندرس و کهنه این بخش از جمعیت کشور خشم و عصبانیت و نفرت پنهان شده است …حق دارند خیلی هم حق دارند …۴٠ سال پیش انقلابی شد به نام پا برهنگان و مستضعفان و در چند سال نخست همین اقشار حامیان اصلی این نهال انقلابی اسیب پذیر بودند و جوانانشان را فدای این نهال کردند به گونه ای که در یک کوچه با دو متر عرض و هفت متر طول سه شهید بود و سخت بود که نام کدام را بر کوچه بگذارند اما به مرور زمان تراژدی بزرگ رقم خورد..مستضعفین و پا برهنگان که قرار بود قوی و عزیز و اقا و خانم شوند رفتند به حاشیه و حاشیه تر… دکتر و مهندسین وعلما و سرداران و پزشکان و مدیران تصمیم گرفتند از سر ترحم و دلسوزی برای این بیچارگان فکری کنند و از کنار این ترحم برای خود هم سفره های چربی پهن کردند. در این مسیر برجها و شعب بانکها و مجتمع های لوکس تجاری ، خودروهای لوکس ، رستوران های انچنانی و…مثل قارچ جلو چشم همین پا برهنگان سر براورد و در چند هکتار محله های سکونت این نخبگان و برامده ها و بالانشین ها در زعفرانیه و کامرانیه و اجودانیه و فرمانیه حتی یک شهید هم نبود که نامش را بر خیابان چند صدمتری بگذارند .همه سرگرم استوری گذاشتن از این مظاهر سرمایه داری و اشرافی گری شدیم …همه نجبا مشغول چرب و شیرین و پست و مقام و پول و سفر و مدرک و پنت هاوس و ویلا و زمین شدند و این هموطنان فراموش شدند دیده نشدند صدایشان شنیده نشد مهم تلقی نشدند نه تنها خانه هایشان به حاشیه شهر رفت بلکه در زندگی روزمره هم حاشیه قرار گرفتند . در تامین حداقل زندگی مانده اند زیر خط فقر دست و پا می زنند اما می بینندبالانشین ها برای یک شب شام بیشتر از یکماه درامد انها پول خرج می کنند و باز هم انها را نمی بینند . حکومت هم که قرار بود انها را بالا بیاورد نتوانست کاری کند و یارانه و بسته معیشتی هم جوابگو و مکفی نیست. اینها به جایی رسیده اند فقط برای بودن دست و پا می زنند برای خود و فرزاندانشان اینده ای متصور نیستند رشدی و پیشرفتی و اعتلایی و ارتقایی برای خود در خواب هم نمی بینند.
سخن کوتاه می کنم خشم و عصبانیت به حق مردم در حاشیه که ظاهرا عددشان هم به ۶٠ میلیون رسیده ؟؟؟؟!!!! در حال فوران است اگر همچنان دیده نشوند و همه مشغول کار خود باشیم این اتشفشان فعال خواهد شد . این اتشفشان دو منبع تغذیه دارد یکی در جامعه که مانند شورش خود را نشان می دهد و دیگری خشم پرورگار که در سنت های الهی وعید آن داده شده است
کسی از من نپرسد ایا راه حل هم هست یا نه ؟ حتما هست اما اگر استکبار داخلی و شبکه های زر و زور و تزویر
بگذارند

دکتر امیر دبیری‌مهر

امیر دبیری مهر متولد 1356 در تهران، دانش اموخته علوم سیاسی در مقطع دکتری است و از سال 1374 تا کنون در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و رسانه‌ای به پژوهش و تدریس مشغول است. وی تا کنون پژوهش‌ها، مقالات، سخنرانی‌ها و گفتگوهای مطبوعاتی و رادیویی - تلویزیونی متعددی انجام داده است که دسترسی به برخی از آنها از طریق درگاه اینترنتی اندیشکده خرد میسر شده است. ریاست انجمن اندیشه و قلم از جمله مسئولیت‌هایی است که این عضو پیوسته انجمن علوم سیاسی ایران هم اینک عهده‌دار آن است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

4 × 4 =

دکمه بازگشت به بالا