اسلایدر / مهمترین مطالبیادداشت‌ها و مقالات شخصی

جای مردی که برای حفظ نظام بغض می کرد خالی است

در اوج فضای غم زده کشور در دوران محمود احمدی نژاد با جمعی از دوستان اصولگرا و اصلاح طلب به دیدار مرحوم اقای هاشمی رفسنجانی رفتیم در کاخ مرمر و محل دفتر رییس مجمع تشخیص مصلحت نظام. خاطره مربوط به دوران پر تلاطم بعد از انتخابات سال ۸۴ است. بعد از اینکه همای سعادت از شانه قالیباف بلند شد و روی شانه احمدی نژاد نشست. من هنوز در این توهم بودم که احمدی نژاد آنقدر هم که مخالفانش می گویند نالایق نیست… تحت تاثیر ارمان گرایی و حمایت همیشگی ام از طبقات پایین و مستضعف با خودم می گفتم احمدی نژاد برای هیچ کس خوب نباشد برای فرودستان جامعه کار خواهد کرد. اما هاشمی رفسنجانی مرد همیشه شماره دو نظام جمهوری اسلامی از سال ۵۷ تا زمان مماتش ؛نظر دیگری داشت…او گفت مساله من احمدی نژاد نیست مسأله من خارج شدن قطار انقلاب از ریل واقعی خود است. او گفت من جمهوری اسلامی را از فرزندانم بیشتر دوست دارم…وقتی با جهل و کینه و خطا می خواهند آن را بکشند اگر کاری نتوانم انجام دهم نمی توانم جلو بغض و فریاد و گریه ام را بگیرم…در این لحظه ایت الله آبی نوشید و قرصی خورد و اشک‌های چشمانش را پاک کرد…من هم که توان دیدن اشکهای هر انسانی بویژه مردان را ندارم تحت تاثیر قرار گرفتم و برای ایران بغض کردم ‌. که این پیر سیاست چه در اینده می بیند که ما جوانان نمی بینیم .بعد از قدری درنگ ایت الله که صحبت های مهمش توجه پاسداران محافظ ایشان را هم جلب کرده بود و با دقت گوش می کردند. با صدای بلند گفت مبادا منتقدین و معترضین به وضع کشور پشت رهبری را خالی کنند.حساب رهبری از این تندروها جداست .بطور خاص گفت اقای خامنه ای را می گویم . افزود :من گله ها و انتقاد هایم را به ایشان در جلسات هفتگی با صراحت می گویم اما شما جوانان نمی دانید چه گرگ هایی در داخل و خارج در کمین کشور هستند‌ تا مردم را ‌پاره کنند و علی رغم ادعای ولایت مداری گوش به فرمان رهبری هم نیستند اما بهرحال ایشان مانع خسارت بیشتر این جماعت به کشور می شود.
در سالهای بعد بویژه در سال ۸۸ این جماعت مورد اشاره از جفا و تعرض و توهین به اقای هاشمی دریغ نکردند تا اینکه ایشان ناباورانه از بین مارفت اما جای او واقعا در این روزهای ایران بسیار خالی است و من فکر می کنم خلا حضور او را بیش از هرکس رهبری می داند. سیاستمداری که زندگی پر فراز و نشیبی داشت اما در دهه اخر زندگی بسیار به رای و نظر مردم نزدیک شد و شجاعت بازنگری در اقدامات و تصمیمات گذشته را داشت و نقدها به عملکرد خود را در همه مسوولیت های عالی کشور می شنید و برخی را می پذیرفت و از همه مهمتر حاضر به گفتگو با موافقان و مخالفین خود بود .شاید به همین دلیل با عزت رفت و نام نیکی از خود بر جای گذاشت. یادش گرامی
.

دکتر امیر دبیری‌مهر

امیر دبیری مهر متولد 1356 در تهران، دانش اموخته علوم سیاسی در مقطع دکتری است و از سال 1374 تا کنون در حوزه‌های فرهنگی، اجتماعی، سیاسی و رسانه‌ای به پژوهش و تدریس مشغول است. وی تا کنون پژوهش‌ها، مقالات، سخنرانی‌ها و گفتگوهای مطبوعاتی و رادیویی - تلویزیونی متعددی انجام داده است که دسترسی به برخی از آنها از طریق درگاه اینترنتی اندیشکده خرد میسر شده است. ریاست انجمن اندیشه و قلم از جمله مسئولیت‌هایی است که این عضو پیوسته انجمن علوم سیاسی ایران هم اینک عهده‌دار آن است.

نوشته های مشابه

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *

3 × 5 =

دکمه بازگشت به بالا